Pasko na naman, syempre lahat tayo inaasahan na maging masaya ang pagdiriwang ng pasko. Wala naman taong gustong magkaroon ng nakakainis na pangyayari. Minsan lamang sa isang taon ang okasyong ito, isinasagawa para sa pag-alala sa kaarawan ng ating dakilang lumikha.At syempre kapag pasko, uso na ulit yung mga christmas party, reunion at iba't ibang kasiyahan.
Isang araw pagkaraan ng espesyal na okasyong iyon, may isang mensahe na dumating sa akin. "Titit-titit" ang tunog ng cellphone ko, uy may nagtext sa akin. "One message receive from Angelo", naku! si president nagtext. Si Angelo, siya ang presidente ng seksyon namin noong hayskul. Ang nilalaman ng mensahe, "guys, magkakaroon tayo ng christmas party. Inaasahan na makakapunta ang lahat. Maraming salamat". Nang matanggap ko ang mensaheng iyon, sobrang saya ko dahil sa wakas magkikita-kita ulit kami ng mga kaibigan ko noong hayskul. Ilang buwan din ang nakalipas ng huli kaming magkita-kita. Excited ako syempre. Alam kong mag-eenjoy kaming lahat at panibagong unforgettable moment nanaman yon. Makikita ko ulit si crush, sina friendship at syempre si teacher. Sobrang namiss ko sila at parang gusto ko hatakin ang araw para agad na sumapit ang araw ng christmas party namin. Nagpaalam ako sa mga magulang ko, pumayag naman sila na umattend ako sa party na yon. Dahil dun, mas lalo akong naging excited kasi syempre pinayagan na ko at siguradong sigurado na yun. Pero eto na, nang dumating na ang araw na yun muli akong nagpaalam sa kanila dahil ilang oras na lamang ay aalis na ko. Noong nagpaalam ako, ang sabi nila "Saan ka nanaman pupunta? Ang dami daming gawain dito sa bahay tapos aalis ka pa". Iyon ang sabi sa akin, "Nagpaalam na ako sa inyo noon diba? May christmas party kami ng mga classmates ko nung hayskul. Pinayagan niyo na ako nun eh", iyon naman ang sabi ko. "Hindi ka pwede umalis ngayon, madaming gawain dito", sabi ng nanay ko. Haaaay, nakakainis! Excited pa naman ako tapos hindi pala ko papayagan. Sobrang nakakabadtrip talaga dahil noong una ay pumayag na sila tapos bigla nilang babawiin. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko nun, nagkulong nalang ako sa kwarto ko. Hindi ko napigilang hindi umiyak dahil dun. Nahiya din ako sa mga classmates ko lalo na kay president kasi umoo na ako na makakapunta ko pero hindi pa din ako nakaatttend. Sobrang badtrip talaga. Iyon na lang nga ang pagkakataon para makita ko ulit sila tapos napost pone pa. Haaay. pero wala akong magagawa kasi hindi ako pinayagan at utos nila iyon kaya dapat kong sundin. Siguro hindi pa talaga yon ang oras para makita ko sila ulit. Nakakalungkot at nakakainis talaga. Inisip ko nalang na may next time pa naman kaya ayun, ok na din siguro yun. Masaya naman yung mga classmates ko kaya okay na din ako. Yun nga lang hindi maiiwasan na mainis dahil sa pangyayaring yon.
Minsan talaga sa buhay ng tao hindi palagi ikaw ang masusunod. Kailangan sundin mo din yung sinasabi ng iba lalo na ng magulang mo. Haaay! Nakakainis pero tapos na eh, tanggapin nalang. Sabi nga naman nila "accept the reality" kaya ayun, tanggapin nalang at kalimutan ang mga nakakainis na pangyayari sa buhay.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento